Francja, Paryż

Paryż

 Stolica Francji, położona nad Sekwaną, jest jednym z największych na świecie ośrodków turystyki kulturalnej i kongresowej, światowym centrum rozrywki (liczne kabarety, wielkie rewie) i stolicą "światowej mody". Paryż to także najgęściej zaludniona stolica Europy.

Atrakcje turystyczne Paryża

Wieża Eiffla

Wieża wykonana przez inżyniera Gustawa Eiffla, jest symbolem Paryża. Konstrukcję tworzy 15 tys. metalowych segmentów. Dama Paryża - bo tak ją nazywają - została wzniesiona w 1889 roku z okazji Wystawy Światowej. Budowla miała być przykładem szczytu możliwości technicznych oraz symbolem potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji w tym okresie. 

 Zwiedzający mają dostęp do trzech wyższych platform widokowych wieży znajdujących się na wysokości 57, 115 i 274 metrów. Na dwóch niższych mieszczą się bary i restauracje. Przy dobrej pogodzie widok z wieży rozciąga się nawet na odległość 70 km.

Notre-Dame de Paris

 Ta gotycka katedra jest jedną z najbardziej znanych świątyń na świecie, głównie za sprawą powieści Wiktora Hugo pt. Dzwonnik z Notre Dame. Została wzniesiona na wyspie na Sekwanie, zwanej Cité w miejscu dwóch wcześniejszych kościołów powstałych w IX wieku. Prace budowlane trwały w latach 1140-1235. Nazwa bazyliki, tłumaczy się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. 

 Notre-Dame to kościół pięcionawowy z krótką nawą krzyżową, długim prezbiterium i podwójnym obejściem na półkolu. Pierwotnie miało ono tylko trzy małe kapliczki. W drugiej połowie XIII wieku usunięto kapliczki i wybudowano pięć dużych kaplic.

 Na całej szerokości dwu-wieżowej fasady znajdują się trzy portale. Najszerszy jest środkowy, w którym wyrzeźbiono scenę Sądu Ostatecznego. Portal prawy zwany jest portalem Świętej Anny i zdobią go płaskorzeźby z XII stulecia. W tympanonie wyobrażona została Najświętsza Maria Panna pomiędzy aniołami, biskupem Maurice de Sully i Ludwikiem XII. Lewy portal zwany jest portalem Marii. W tympanonie przedstawiona jest Śmierć, Koronacja i Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, a przy filarze umieszczono współczesną rzeźbę Matki Boskiej z Dzieciątkiem .

 Wnętrze katedry może pomieścić 9000 tys. osób. Bazylikę najlepiej jest podziwiać z kolorowego nabrzeża Montebello.

Luwr 

 Najstarsze fragmenty Luwru sięgają końca XII wieku. W tym okresie Filip August, przed udaniem się na trzecią krucjatę, kazał zbudować warowną fortecę w pobliżu rzeki, która miała strzec dostępu do miasta przed Saksonami. Prawdopodobnie nazwa pałacu, pochodzi od saksońskiego słowa "leovar", oznaczającego "warowną siedzibę".

 Kiedy w 1682 roku dwór królewski przeniósł się do Wersalu wszelkie prace ustały i Luwr popadł w taką w ruinę, że w1750 roku rozważano jego zburzenie. Prace wznowił dopiero Napoleon I. Rozpoczęto wówczas budowę północnego skrzydła, które ukończono za czasów Napoleona III w 1852 roku. Od pożaru, który zniszczył Tuileries w maju 1871 roku, wygląd Luwru nie zmienił się do dnia dzisiejszego.

 Dzieła zgromadzone przez Karola Mądrego w jego słynnej bibliotece(Librairie) uległy rozproszeniu. Dopiero Franciszek I w XVI wieku, zapoczątkował nową kolekcję dzieł sztuki. Zbiory te powiększył znacznie Ludwik XIII i Ludwik XIV. Jeszcze przed śmiercią tego drugiego Luwr stał się miejscem regularnych wystaw malarstwa i rzeźby.

 Dla publiczności galeria została otwarta 10 sierpnia 1793 roku, a tym samym pałac stał się muzeum. Od tego momentu na przestrzeni czasu zbiory stale się powiększały. Obecnie podzielone są na następujące kolekcje: antyczną egipską, antyczną grecko-rzymską, antyczną wschodnią, kolekcję rzeźby od średniowiecza do czasów współczesnych oraz zbiory malowideł i zabytkowych przedmiotów.

 Projekt "Wielkiego Luwru" powstał z inicjatywy prezydenta Francji Francois Mitteranda, który w 1981 roku podjął decyzję przebudowy otoczenia pałacu. Nad wejściem, na dziedzińcu Napoleona III, zainstalowano szklaną piramidę, która oświetla wielki hall, gdzie znajdują się kasy, szatnie, sklepiki i wejścia do sal muzealnych.