Grecja, Ateny

Ateny

Ateny, stolica Grecji, są miastem kontrastów. W centrum widać świadectwa z czasów antycznych, natomiast poza głównymi ulicami i na przedmieściach można znaleźć romantyczne zaułki i wiejski nastrój kontemplacji.
Nad centralną częścią Aten dominują dwa wzgórza: Akropol ze wspaniałym kompleksem zabytków oraz Likebatos. W skład zespołu miejskiego wchodzi także port Pireus, który w starożytności miał wielkie znaczenie w basenie Morza Śródziemnego.
Ateny są jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych i turystycznych Europy, a jednocześnie są uważane za najbardziej zanieczyszczone spalinami miasto Starego Kontynentu.

Atrakcje turystyczne Aten

Akropol

Jest to wzgórze które dominuje nad miastem, z monumentalnym kompleksem budowli z okresu antycznego. Akropol został zamieszkany po raz pierwszy w neolicie, tj. około 6000 lat temu. Pierwszymi osadnikami byli Pelazgowie, a później pojawili się na tych terenach Jonowie. Mieszkali w jaskiniach, głównie wzdłuż północnej strony.
W ok. 800 roku p.n.e. wzgórze stało się świętą dzielnicą i służyło kultowi bogini Ateny, patronki miasta. W VI stuleciu p.n.e. Solon i Pizystrat zainicjowali szersze prace budowlane na wzgórzu. Powstała wtedy m.in. świątynia Ateny (tzw. Hekatompedon) i Propyleje. 
Główne obiekty Akropolu połączone są Drogą Świętą, która prowadzi od monumentalnej bramy Propyleje aż do Partenonu. Zwiedzanie wzgórza rozpoczyna się od wschodniej Bramy Beulego.

Świątynia Zeusa Olimpijskiego

Świątynia Zeusa Olimpijskiego, jedna z największych w Grecji, zwana była też Olimpiejonem. Według legendy powstała w pobliżu miejsca, gdzie spłynęły ostatnie wody potopu. Tę monumentalną świątynię wzniósł Antioch Epifanes w 175-164 p.n.e. w miejscu archaicznej z ok. 515-510 p.n.e. Wykończona została, za czasów cesarza Hadriana w 124 r. n. e.. Wspomniany władca w jej wnętrzu kazał umieścić dwa posągi, Zeusa oraz jego samego. Niestety oba posągi zaginęły.
Do dzisiejszych czasów zachowało się jedynie 15 z jej 104 monumentalnych kolumn, inne zostały rozgrabione na przestrzeni wieków przez kolejnych zdobywców Aten - Genueńczyków, Wenecjan i Turków, którym służyły jako materiał budowlany. 
W okresie bizantyjskim na architrawie świątyni urządził sobie pustelnię pewien pobożny słupnik.

Plaka

Plaka jest starą dzielnicą u stóp Akropolu, gdzie znajduje się wiele zabytkowych obiektów (starożytne pozostałości, neoklasyczne budynki, frankońskie domy) malowniczo wkomponowanych w sieć ulic i uliczek. W tym obszarze miasta ruch kołowy jest nieduży, dlatego można spokojnie spacerować wspomnianymi uliczkami, gdzie oprócz zabytków znajdują się liczne sklepy, restauracje, kawiarnie, tawerny i skwery pełne zieleni. Turyści chętnie kupują w tej dzielnicy ręcznie tkane dywany, futra wyroby ze skóry czy ze złota. Najdroższy pasaż handlowy mieści się przy ulicy Adriana (Adrianou). 
Niegdyś Plaka była dzielnicą, gdzie znajdowały się tandetne nocne kluby i liczne dyskoteki. Większość z nich zlikwidowano, a dzielnica została odnowiona i odzyskała dawny wygląd.

Norwegia, Oslo

Oslo

Oslo, stolica Norwegii, położone jest w głębi Oslofjordu. Miasto zostało założone przez Haralda III Srogiego w pierwszej połowie XI stulecia. Następnie stało się siedzibą biskupów, ośrodkiem życia religijnego, politycznego oraz ważnym portem. W latach 1624-1925 nazywało się Christiania na cześć króla Chrystiana IV, który odbudował je po jednym z najgroźniejszych pożarów. 
Większość obszaru miasta zajmują lasy, parki i tereny rekreacyjne. Ponadto urokliwy krajobraz tego miejsca tworzą liczne strumienie górskie, polodowcowe oczka wodne i ponad 350 różnej wielkości jezior. Rozległe tereny zielone, zwane Nordmarka, rozciągają się na północ od centrum. W Oslo znajduje się port, na terenie którego mieści się reprezentacyjna ulica Karl Johans Gate, a wokół niej zgromadzonych jest większość zabytków miasta.
Stolica Norwegii oferuje także turystom aktywny wypoczynek. W lecie można skorzystać z licznych szlaków turystycznych lub powędkować nad jeziorami, a także wypocząć na pobliskich kąpieliska. W zimie natomiast można uprawiać narciarstwo biegowe, zjazdowe albo spędzić czas na licznych basenach, kortach tenisowych czy w kręgielniach.

Atrakcje turystyczne Oslo

Frogner Park

Frogner Park jest największy parkiem w mieście, znajdującym się w dzielnicy Majorstuen, na północny zachód od centrum. Rzędy drzew, szerokie trawniki, sadzawki, strumienie umożliwiają doskonały wypoczynek mieszańcom Oslo. 
Główną atrakcją tego miejsca jest Vigeland Park, w którym znajduje się ok. 200 monumentalnych rzeźb autorstwa Gustawa Vigelanda, norweskiego artysty, i jego uczniów. Posągi nagich, ludzi wykonanych z brązu i kamienia, przedstawiają różnego rodzaju emocje jakich doznaje człowiek w ciągu swojego życia. Na najwyższym parkowym wzgórzu znajduje się monolityczna kolumna z granitu, która przedstawia masę splecionych ze sobą ciał ludzkich. Na stopniach wokół kolumny stoją rzędy kamiennych figur.

Oslo Domkirke

W katedrze pochodzącej z XVII wieku na uwagę zasługują: kunsztowny witraż Emanuela Vigelanda (brata Gustawa Vigelanda) oraz ołtarz przedstawiający Ostatnią Wieczerze i Ukrzyżowanie, wzorowany na dziele Miachaela Rasha, które dawniej zdobiło kościół. Tylną część świątyni okalają, pochodzące z 1858 roku, Basarhallene (hale targowe), gdzie w lecie odbywa się targ wyrobów rękodzielniczych.

Holmenkollen

Holmenkollen to górzyste przedmieście Oslo, którego główną atrakcją jest ponad 100-letnia skocznia narciarska. Ten obszar może być interesujący nie tylko zimą, kiedy odbywają się tu zawody narciarskie (Festiwal Narciarski), ale także latem z uwagi na odbywające się koncerty. Pod skocznią znajduje się Muzeum Narciarstwa (Ski Museum), a z jej szczytu roztacza się piękna panorama na miasto i okolice.

Włochy, Florencja

Florencja

Florencja jest stolicą regionu Toskanii. Miasto leży na równinie nad rzeką Arno u stóp Apeninów. Dzięki korzystnemu położeniu na drodze z Francji do Włoch Florencja rozwinęła się jako ważny odrodek handlowo - rzemieślniczy. Największy jej rozkwit przypada na XV wiek za panowania rodziny Medyceuszy. Wtedy też stała się, kolebką włoskiego renesansu gdzie działali wybitni artyści i naukowcy m.in. Leonardo da Vinci, Michelangelo, Galileusz. 

Florencja stanowi jedno z najcenniejszych na świecie skupisk dzieł architektury, malarstwa i rzeźby, stąd też często określana jest miastem muzeum.

Atrakcje turystyczne Florencji

Drzwi Raju

Jest to dzieło wykonane przez Lorenzo Ghibertilatach w latach 1425-1450, znajdujące się po wschodniej stronie Baptysterium San Giovanni.
Nazwa Drzwi Raju została nadana przez Michała Anioła. Wykonane są z brązu. Skrzydła drzwi są podzielone na 10 kwater, a w każdej z nich artysta umieścił płaskorzeźby przedstawiające sceny ze Starego Testamentu. Skrzydło po lewej stronie, ilustruje m.in. Stworzenie Adama i Ewy, grzech Pierworodny, Wypędzenie z Raju, Walka z Filistrynami, Zabicie Goliata. Na skrzydle po prawej przedstawiona jest m.in. Praca pierwszych ludzi, Składanie ofiary przez Kaina i Abla, Ofiarowanie Izaaka. Obramowanie kwater zostało udekorowane postaciami biblijnymi oraz wizerunkami artystów żyjących w czasach twórcy. Wśród nich Lorenzo Ghiberti umieścił również swoją głowę oraz głowę swojego syna - Vittorio.

Most Złotników

Ponte Vecchio jest najstarszym z florenckich mostów, który łączy brzegi rzeki Arno. Został wykonany z ciosów kamiennych w latach 1335 - 1345 według projektu Neriego di Fioravante i Taddeo Gaddi. W tym samym miejscu już w okresie starożytnego Rzymu istniał pierwszy drewniany most. W czasach późniejszych istniały jeszcze dwa mosty, które uległy zniszczeniu w wyniku powodzi w latach 1117 oraz w 1333. Most który można dzisiaj podziwiać jest zatem czwartą konstrukcją,w tym samym miejscu.
Most Złotników tworzą trzy przęsła, podparte masywnymi filarami. Dwie środkowe podpory znajdują się w nurcie rzeki. W XIV wieku po obu stronach mostu zbudowano niewielkie budynki nad dwoma skrajnymi arkadami. Na początkowo znajdowały się w nich jatki rzeźników i garbarzy, a w XVI wieku zamieniono je na warsztaty i kramiki innych rzemieślników, wśród których przeważały sklepiki złotników.W całej Florencji podczas II wojny światowej ocalał tylko jeden most - Ponte Vecchio. Pozostałe zostały wysadzone w 1944 roku. Most Złotników był również zaminowany, ale cofające się oddziały wojsk niemieckich nie zdążyły zdetonować ładunków.
Dzisiaj stary most jest opanowany przez złotników, muzyków i oczywiście rzesze turystów.

Palazzo del Bargello

Obiekt ten został wybudowany jako siedziba trybuna ludowego w 1255 roku. W latach późniejszych w jego pomieszczeniach znajdował się urząd rady sądowniczej i podesty, czyli naczelnika administracji i wojska. Od 1574 r. pałac stał się siedzibą prefekta policji. Jego obecna nazwa związana jest z nazwiskiem prefekta.

Jest to budowla zwieńczona blankami, które podparte są z zewnątrz arkadowymi konsolami z przylegającą wysoką wieżą. Wewnętrzny dziedzinie, wokół którego rozplanowano skrzydła pałacu, obiegają z trzech stron, arkadowe krużganki. W XIV wieku dobudowano górne piętro loggi i zewnętrzne schody umożliwiające do nich dostęp. Ściany dziedzińca są ozdobione herbami prefektów policji i sędziów.

Włochy, Wenecja

Wenecja

 Miasto zostało założone w V wieku na bagnistych wyspach Laguny Weneckiej przez mieszkańców stałego lądu szukających schronienia przed Wizygotami i Hugenotami. Jest jedynym na świecie miastem zbudowanym w całości na wodzie. Obecnie składa się z dwóch części: starszej (tzw. Wenecji właściwej) położonej na 118 wyspach rozdzielonych ok. 150 kanałami, przez które przerzucono ok. 400 mostów i młodszej, położonej na stałym lądzie. Komunikację wewnętrzną zapewniają łodzie, barki, tramwaje wodne oraz gondole. Wenecja jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Atrakcje turystyczne Wenecji

Plac św. Marka 

 Piazza San Marco jest sercem Wenecji wokół którego znajduje się najwięcej zabytków, takich jak: Pałac Dożów, Bazylika Św. Marka, Wieża Zegarowa, budynki starej i nowej Prokuracji, Kampanila (dzwonnica św. Marka ). 

 Pierwszego rozplanowania placu dokonano w IX wieku, kiedy to powstawała pierwsza bazylika św. Marka. Na przestrzeni wieków był on kilkakrotnie przebudowywany. Obecny kształt pochodzi z początku XVIII stulecia. Wtedy też zmieniono nawierzchnię placu z czerwonej cegły na szary kamień trachitowy. Od samego początku plac był ważnym miejsce różnych wydarzeń i uroczystości. Na nim m.in. odbywała się uroczystość "zaślubin z morzem" podczas święta Wniebowstąpienia.

Bazylika św. Marka 

 Bazylika nosi imię ewangelisty, którego szczątki Wenecjanie przywieźli z Aleksandrii w IX wieku.

 Doża Giustiniano Participazio, ówczesny władca Wenecji, zbudował kościół aby umieścić w nim relikwie. W następnym wieku świątynia spłonęła, a pod koniec XI wieku zastąpiona została ogromną budowlą z pięcioma kopułami, którą można podziwiać do dziś.

 Basilica di San Marco zbudowana jest na planie greckiego krzyża. Nad kolumnami mniejszych naw ciągną się tzw. matronei, czyli galerie dla kobiet, co związane było ze wschodnim zwyczajem nakazującym separacje kobiet. Dolną część ścian pokrywają marmury, a na sklepieniach i łukach znajdują się złociste mozaiki stąd też bazylikę nazywa się często Bscilia d'Oro (Złota). W świątyni znajduje się zabytek jubilerskiej sztuki bizantyjskiej - Pala d'Oro. Złoty Ołtarz z IX wieku jest wykonany ze złota, emalii i inkrustowany drogimi kamieniami. W skarbcu można podziwiać bezcenną kolekcję złotych i srebrnych przedmiotów z Bizancjum.

Most Westchnień 

 Most ten jest jednym z najbardziej znanych zabytków Wenecji, który łączy pomieszczenia pierwszego piętra Pałacu Dożów z budynkiem więzienia. Został zaprojektowany przez Antonio Contino. Jego budowę ukończono w 1614 roku. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielne korytarze, które udostępnione są dla turystów zwiedzających Pałac Dożów. 

 Ponte dei Sospiri zawdzięcza swoją sławę nie tyle formie architektonicznej, ale przede wszystkim XIX-wiecznym pisarzom opiewających go w swych dziełach. Przechodzący przez niego skazańcy z Pałacu Dożów do więzienia mieli ponoć wzdychać za utraconą wolnością, stąd nazwa - Most Westchnień. Legenda głosi, że pocałunek pod mostem ma zapewnić miłość aż po grób. 

Kanał Grande 

 Kanał wije się przez miasto na długości 3,8 km i łączy wenecką lagunę z kanałem św. Marka przy Piazzetta di San Marco. Głębokość jego wynosi do 6 metrów, a szerokość od 30 do 60 metrów. Został wybudowany w XV wieku. Canale Grande rozdziela miasto na dwie części połączone trzema mostami: Ponte di Rialto, Ponte degli Scalzi i Ponte dell'Accedemia. Dawniej w okolicy kanału koncentrowało się życie handlowe miasta, aż do momentu gdy przeniesiono port w okolice placu św. Marka. Od tego czasu arteria wodna Wenecji stała się przede wszystkim atrakcją turystyczną, po której pływają gondole i tramwaje wodne tzw. Vaporetto.

Czechy, Praga

Praga

 Praga jest usytuowana w centrum Czech i od początku dziejów stanowi ich główny ośrodek gospodarczy. Miasto rozciąga się po obu stronach rzeki Wełtawy. Okres jego rozkwitu przypada na czasy panowania Karola IV. Można tu odnaleźć liczne zabytki pochodzące z gotyku i baroku, dlatego też stolica Czech nazywana jest często "Złotą Pragą" lub "Miastem o stu wieżach". 

Atrakcje turystyczne Pragi

Katedra św. Wita 

 Budowla znajduje się na zamku Hradczany. Na początku X wieku w miejscu obecnej katedry znajdowała się rotunda Św. Wita. Za panowania Karola IV w 1344 roku rozpoczęto budowę światyni. Pracami kierował francuski architekt Mateusz z Arras, a po jego śmierci, kontynuował je Peter Parler. Budowla została ostatecznie ukończona przez zespół architektów na przestrzeni XIX i XX wieku.

 Wejście do katedry prowadzi przez tzw. Złotą Bramą, której portal zwieńczony jest mozaiką przedstawiającą Sąd Ostateczny. Pośrodku malowidła widnieje postać Chrystusa, pod nim klęczące postacie patronów czeskich, a jeszcze niżej, po obu stronach, postacie Karola IV i jego żony Elżbiety Pomorskiej. Mozaika powstała w latach 1370-1371, według projektu mistrzów włoskich, z drobnych kawałków kwarcu i szkła w 33 odcieniach.

 Wieża katedralna (96,5 m) nakryta jest renesansowym hełmem. W niej znajdują się 4 dzwony, z których jeden - dzwon Zygmunt, odlany w 1549 roku, jest największym w Czechach. 

 We wnętrzu budowli znajduje się wiele cennych dzieł sztuki, m.in. gotyckie nagrobki królów czeskich, rzeźby Piotra Parlera, barokowy nagrobek św. Jana Nepomucena czy nagrobek "Dobrego Króla" Wacława, jak również relikwie św. Wacława.

Wieża Prochowa 

 Wieże wybudował w 1496 roku Benedykt Rejt, architekt króla Władysława II. W 1541 roku budowla ta spłonęła, ale została odbudowana i służyła jako dom i warsztat ludwisarza Tomasa Jarosa. Jego autorstwa jest m.in. największy praski dzwon, znajdujący się w Katedrze św. Wita.

 W okresie rządów Rudolfa II obiekt był pracownią alchemików. Przez wiele lat wieża służyła również jako magazyn prochu, aż do 1754 roku, kiedy przekształcono ją na mieszkania dla kościelnych Katedry św. Wita.

 W połowie XX wieku w wieży urządzono muzeum, w którym znajdują się ekspozycje: jedna związana z ludwisarzem Jarosem, a druga z eksperymentami alchemików prowadzonymi za czasów Rudolfa II.

Most Karola 

 Most łączy dzielnice Małej Strany i Starego Miasta. Początkowo nazywano go Kamiennym lub Praskim Mostem. Współczesna nazwa przyjęła się mniej więcej od 1870 roku. Budowla ma 514 metrów długości i 10 metrów szerokości. Budowę mostu rozpoczęto w 1357 roku z polecenia Karola IV w miejscu dawnego mosty Judyty pochodzącego z XII wieku. Architektem został Peter Parler. Podobno dla wzmocnienia konstrukcji do zaprawy dodawano białka jajek.Pierwotnie most był ozdobiony tylko prostym krzyżem. Dopiero w okresie baroku pojawiły się na nim posągi 30 świętych. Na jednej z balustrad, w miejscu gdzie podobno wrzucono św. Nepomucena na rozkaz króla Wacława IV do Wełtawy, znajduje się tablica pamiątkowa jemu poświęcona.  W XIV wieku w celach przede wszystkim obronnych wybudowano od strony Starego Miasta Staromiejską Wieżę Mostową. Na niej widnieją rzeźby cesarza Karola IV, jego syna Wacława IV oraz św. Wita, św. Wojciecha i św. Zygmunta. Po zachodniej stronie mostu znajdują się dwie wieże. Niższa powstała jeszcze za czasów pierwszego mostu w XII wieku, wyższą zbudowano dopiero w XV stuleciu.Most jest otwarty tylko dla ruchu pieszego. Można znaleźć na nim pełno straganów z pamiątkami i wyrobami rzemieślników

Hiszpania, Barcelona

Barcelona

 Miasto położone w centrum Costa Dorata (Złotego Wybrzeża) ograniczone z jednej strony morzem, a od zachodu wzgórzami Collserola. Górują nad nim dwa wzniesienia: Montjuic i Tibidabo. Barcelona jest stolicą Katalonii (regionu autonomicznego) i ważnym portem Morza Śródziemnego oraz drugim po Madrycie międzynarodowym centrum turystycznym. Mieszkańcy miasta władają językiem kastylijskim hiszpańskim i katalońskim.

Atrakcje turystyczne Barcelony

Pałac Narodowy

 Pałac zaprojektował Carles Buegas na Wystawę Światową w 1920 roku jako Pawilon Elektryczności. Przed główną fasadą Palacio Nacional znajduje się, oświetlona fontanna, która jest symbolem Barcelony - też projektu Buegasa.

Magiczna Fontanna

 Fontanna składa się z dwóch koncentrycznych mis umieszczonych na różnych poziomach, dzięki czemu strumienie wody mogą przybierać nieskończoną ilość form i kolorów. Przepływ wody w fontannie wynosi 2430 litrów na sekundę, natomiast główny strumień wzbija się na wysokość 50 metrów

.

Plac Hiszpański

 Energia która ożywia fontannę pochodzi z pomp i wentylatorów o ogólnej mocy 1413 koni mechanicznych oraz 4730 żarówek, o mocy 1445 kW. W nocy, reflektory usytuowany za fontanną, rzucają w niebo dziewięć (bo tyle liter ma słowo Barcelona) snopów świetlnych, które w połączeniu z magicznymi kształtami i kolorami fontanny tworzą piękny spektakl. Przed fontanną i Pałacem Narodowym jest Plac Hiszpański, w centrum którego znajduje się fontanna projektu Jujola, ucznia Gaudiego, która przedstawia morza opływające Półwysep Iberyjski.

Barii Gotic 

 Dzielnica Gotycka to najstarsza część miasta. Tworzy ją zespół kamiennych budynków z rozlokowanymi wokół sklepami, barami, gospodami i eleganckimi restauracjami. Większa część zabudowań pochodzi z XIII-XV wieku, ale są również pozostałości z czasów starożytnych.

Casa Batllo

 Casa Batllo jest jednym z klejnotów barcelońskiej secesji. Budynek wykonał Antonio Gaudi dla magnata włókienniczego Josepa Batllo y Casanovasa. Falująca konstrukcja ozdobiona niebiesko-zielonymi mozaikami pozostaje w kontraście ze stonowaną architekturą otoczenia.

Węgry, Budapeszt

Budapeszt

 Budapeszt, stolica Węgier, powstał z połączenia w 1872 roku dwóch osobnych miast Budy i Pesztu. Obie części miasta łączy osiem mostów. 

 Na prawym brzegu Dunaju, na zboczach wapiennych wzgórz usytuowana jest Buda, gdzie większość zabytków znajduje się na Wzgórzu Zamkowym, najstarszej części miasta. Po przeciwległej stronie położone jest ruchliwe, zwarte Stare Miasto Pesztu. W tej równinnej części, można podziwiać barokowe i secesyjne budynki fasad, pomniki architektury z czasów tureckich i budowle współczesne.

 Największy wpływ na wygląd miasta, zwanego również "Perłą Dunaju", wywarła epoka klasycyzmu. Najbardziej okazałymi budowlami tego czasu są: parlament nad Dunajem, kościół św. Stefana, plac Bohaterów i Opera.

 Budapeszt nie tylko kojarzy się z zabytkami, ale także z walorami uzdrowiskowymi. Na terenie miasta znajdują się 123 źródła mineralne, a większość z nich ma charakter cieplic. Liczne są także kąpieliska. Jest ich tu około 30.

Atrakcje turystyczne Budapesztu

Wzgórze zamkowe

Na wzgórzu znajduje się najstarsza część miasta i Zamek Królewski, gdzie układ ulic i zabudowa zachowała swój pierwotny charakter. W dalszym ciągu turyści podziwiać mogą gotyckie łuki kamienic i średniowieczne rzeźby mieszczące się na patiach i w pasażach barokowych kamienic. Wzgórze Zamkowe jest najbardziej reprezentacyjnym miejscem w stolicy Węgier.

Plac Bohaterów 


 Na placu znajduje się pomnik Tysiąclecia. Jego budowę rozpoczęto w 1896 roku dla uczczenia tysiąclecia państwowości Węgier. Twórcą projektu był Albert Schickedanz, a wykonawcą - rzeźbiarz György Zala.  W centrum placu, na wprost alei Andrássy'ego, usytuowana jest 36-metrowa kolumna, zwieńczona posągiem przedstawiającym archanioła Gabriela. Istnieje legenda według której w 1000 roku archanioł ukazał się we śnie Stefanowi i nakazał mu przyjęcie korony oraz wyraził zgodę na chrzest z rąk papieża. Cokół kolumny, otaczają posągi jeźdźców, które ukazują przywódcę plemion Madziarów - księcia Árpáda oraz jego sześciu wodzów, którzy przyprowadzili swych pobratymców na tereny dzisiejszego Siedmiogrodu. Pomnik otacza podzielona na dwie części półkolista kolumnada. Pomiędzy kolumnami stoją posągi węgierskich przywódców, począwszy od św. Stefana po Lájos'a Kossuth'a. Górne krawędzie kolumnady zdobią symboliczne posągi Pracy i Dobrobytu oraz Wiedzy i Chwały (zewnętrzne części łuków), a także większe wizerunki boga Wojny i bogini Pokoju (od wewnątrz).  Z lewej strony placu wznosi się gmach Muzeum Sztuk Pięknych, a naprzeciwko niego stoi Pałac Ekspozycji. Natomiast udając się w kierunku wschodnim dochodzi się do Parku Miejskiego.

Bazylika św. Stefana 

 Bazylika powstała w latach 1851-1905. Jej architektami byli Jozsef Hild i Miklos Ybl. Jest to budowla dwuwieżowa z centralnie umieszczoną renesansową kopułą. Ścianę frontową kościoła ozdabiają rzeźby autorstwa Leó Fesslera. We wnętrzu, udekorowanym freskami i malowidłami najwybitniejszych artystów węgierskich, przechowywany jest relikwiarz, w którym znajduje się zmumifikowana dłoń św. Stefana, króla Węgier. Jedynie raz w roku wystawiana jest na widok publiczny, 20 sierpnia, w rocznicę śmierci króla. Wtedy w Bazylice odprawiana jest uroczysta msza święta, a ulicami miasta przechodzi uroczysta procesja.